Arat Yıldırım – Nor Aşagerdner
Sevgili Hrant Ahparig,
Öncelikle sen yaşarken, seni tanıyamamış olmam beni çok üzüyor. Sen 19 Ocak 2007’de katledildiğinde henüz 8 yaşındaydım ve hiçbir şeyin farkında değildim.
Senin ölümünden sonra çok şey değişti ve aynı zamanda hiçbir şey de değişmedi. Öncelikle sen 19 Ocak 2007’de katledildiğinde tüm kimliklerden ve inançlardan insanlar senin için birleşti. Herkes tek yürek olup senin için yürüdü. Bu sefer sloganlar senin için atıyordu. “Faşizme karşı omuz omuza”…
Sen öldürüldükten sonra Türkiye’de Ermeni Soykırımı konusu daha fazla gündeme geldi. İnsanlar düşünmeye, düşündükçe hak verip anlamaya başladı bizi. İnsanların zihnindeki “Ermeni” tabusunu kırdın. Yıllardır suskun kalan, boyun eğen bir halkın ayaklanmasına, konuşmasına, mücadele vermesine vesile oldun Ahparig. Bu satırları yazarken, “Keşke halklar, Hrant Ahparig öldürülmeden her şeyin farkına varıp, zincirlerini kırıp, mücadelesini verebilseydi” diyorum içimden ve gözlerim doluyor.
Sen öldürüldükten yıllar sonra anlamlandırabilecektim olanları. 19 Ocak, Cuma günü katledildiğinde, okulda ağlayan öğretmenlere anlam verememiştim. Önemli biridir herhalde deyip geçmiştim. Evet, doğru tahmin etmişim, sen çok önemli biriymişsin.
Hani dedim ya aynı zamanda hiçbir şey değişmedi diye; devlet hala öldürmeye devam ediyor. Devlet, barış isteyen halktan korkuyor, barış mitingleri bombalanıyor. Dürüstler, muhalifler, solcular, Ermeniler, Kürtler, kadınlar, LGBTİler yani kısacası tüm “ötekiler” tehdit ediliyor, dövülüyor, öldürülüyor. Hükümet, iktidarını elinde tutabilmek için halka saldırıyor ve suçu her zamanki gibi “ötekilere” atıyor. “İtaatkâr” olmayanı dışlıyor ve eziyor. Ezilen halk her şeyin farkına varıyor, ülkede barış, demokrasi, kardeşlik istiyor lakin devlet buna izin vermeyip, barış mitinglerini bombalamaya devam ediyor. En son bir yoldaşımız daha katledildi. Tahir Elçi… Senin ölümünden beri devletin zihniyeti değişmiş değil. Hala gazeteciler tutuklanıyor, barış güvercinleri katlediliyor.
Bugün birçok insan senin deyiminle “güvercin ruh tedirginliği” içinde hissediyor kendini. Sen “Biliyorum ki bu ülkede güvercinlere dokunmazlar” demiştin ama dokundular Ahparig. Sana ve senin gibi yüzlercesine daha.
Bize bıraktığın barış, demokrasi, eşitlik ve kardeşlik mücadelesini sonuna kadar sürdüreceğiz. Bu lanet yılın ardından belki seni bir nebze sevindirecek bir haberim var. Kamp Armen’i geri aldık! Yıllar sonra tekrar devlete karşı direniş başlattık. Nor Zartonk olarak başlattığımız bu direniş, halkların dayanışmasıyla büyüyüp 175. gününde zafere ulaştı. Yaşadığımız cehennemi, cennete çevirme umuduyla mirasını sırtladık, yolunda ilerliyoruz!
Sevgilerle; kardeşin, ıngerin, dostun