Բագրատ Էսդուգեան
Կ՚արժէ պահ մը խորհիլ թէ արդեօք աշխարհի քարտէզի վրայ քանի՞ կէտեր կան, ուր պատրաստ կը սպասեն կործանարար պատերազմի մը ճամբայ բանալու կարողութիւն ունեցող պայթուցիկ նիւթերով լեցուն արկղեր։ Այդ կէտերը պարզապէս կայծ մը կը սպասեն եւ շրջապատուած են ամէն վայրկեան այդ կայծը գոյացնելու ատակ գործօններով։
Մայիս ամսու ընթացքին անգամ մը եւս վառօդ կուտակուած է Հայաստանի յատկապէս հարաւային սահմաններուն մօտ։ Լուրեր կը շրջին թէ Սիւնիքի մերձակայ տարածքներուն մէջ Ատրպէյճանի զինեալ ուժերը ոտնակոխած են հայկական սահմանագիծը եւ թափանցած դէպի Հայաստանապատկան տարածքներ։
Ցաւալին այն է թէ ներկայ պայմաններու մէջ դժուար է իրաւացի տեղեկութիւն ունենալ կատարուածներէն։
Արցախի երկրորդ պատերազմի պարտութիւնով աւարտելէն ետք Հայաստան մատնուած է քաղաքական ծանր ճգնաժամի մը։ Ինքնին ի՞նչ ներկայացնելը անհասկնալի աւելի քան հարիւր կուսակցութիւններ իջած են քաղաքական հրապարակ եւ գրեթէ միասնաբար կը պահանջեն մէկ բան միայն, որն է գործող իշխանութեան տապալումը։
Հասկնալի է որ առիթ մը գոյացած է ոմանց հաշւոյն, որոնք վրիժառութեամբ լցուած են այժմ վարչապետի տեղակալ Նիկոլ Փաշինեանի դէմ։ Պարտինք յիշել ընդամէնը երեք տարի առաջուայ քաղաքական իրավիճակը Հայաստանի մէջ։ 2018-ի գարնան էր, երբ Նիկոլ Փաշինեան յաջողեցաւ շարժման վերածել հայ ժողովուրդի երբեւիցէ կուտակուած դժգոհութիւնը ընդդէմ երկրի ծուծը քամող օլիկարխական համակարգի։ Այդ շարժումի ոգին կը բխէր ուղղակի Հայաստանի հասարակութեան դժգոհութենէն։ Մարդիկ երեք տասնամեակ շարունակ ճարահատութեան մէջ ականատես եղած էին երկրի բոլոր հարստութեան յափշտակումին միքանի աւազակ խմբակներու ձեռամբ։ Այդ ընդվզումն էր թաւշեայ յեղափոխութեան ուժը, որ ոչ միայն կը կործանէր Հայաստանէն ներս տիրող աւազակ խումբերու շահերը, այլ կը սպառնար նաեւ անոնց արտերկրի գործընկերներուն։ Մի գուցէ այդ է պատճառը որ թաւշեայ յեղափոխութիւնը մեծ ոգեւորութիւն ստեղծած էր աշխարհասփիւռ հայութեան մօտ բացառելով միայն Մոսկուայի հայ համայնքը, ուր եւս խարսխած էին օլիկարխ համակարգեր։
Այս պահուն կրնանք համոզուիլ թէ կանխահաս ընտրութիւններու ընդառաջ Ատրպէյճանական յարձակողականութեան ետին կան այլ ուժեր, որոնք պիտի ուզեն ազդեցութիւն գործել մօտակայ ընտրութիւններու վրայ։
Ուրեմն պայմանները գերազանց զգօնութիւն կը թելադրեն համայն հայութեան համար։ Չենք կրնար տարուիլ ազգակործան քաղաքական շարժումներու հրահրաց թակարդին, ընդ հակառակը պէտք է ի զուր բերել այդ դաւադրական ջանքերը, որպէսզի յոյս մը կարենանք պահել թաւշեայ յեղափոխութեան կիսաւարտ թողած գործը կատարին բերելու համար։ Պարտինք գիտակցիլ թէ սա Հայաստան է եւ հայը չունի այլընտրանք։
Ցեղասպանութենէն հարիւր տարի վերջ ոչ ոք թող փորձէ արտագաղթի նոր ուղիներ առաջարկել։ Հոգ չէ թէ աղքատ ու քարքարուտ ունի հայրենի երկիր եւ այդ երկիրը չենք զիջիր ոչ ոքի։
Բաւ է այս ազգի գլխուն վերջին հարիւր տարիներու ընթացքին ընդմիշտ փորձանք յարուցող իբրեւ թէ հայրենասէրներու գործած աւերը։ Ալ պէտք չունինք անոնց ձայնը լսելու, քանի որ մեր դիմաց ունինք խիստ կարեւոր մատրահրաւէր, որն է ծաղկեցնել հայոց երկիրը։
Արտատպուած՝Ակօսէն